W | En dan ben je werknemer bij CERN...

Vrijdag 1 februari om half 9 kwam ik bij de receptie aan en moest ik een aantal krabbels zetten. Ik had al een plattegrond, ik kreeg nog een aantal algemene papieren over CERN en een lijst met dingen die ik nog moest doen, vandaag en de komende dagen.

Zo ging ik dus op pad, het eerste op het lijstje was het secretariaat van mijn afdeling, Physics. Ik kreeg het gevoel alsof ik met een speurtocht bezig was: allemaal opdrachten die gedaan moesten worden en het zoeken naar alle locaties op een kaartje. Aangekomen bij het secretariaat kreeg ik een verhaal wat ik moest doen, als er dingen veranderden of in het geval dat je ziek bent en zo. Ze vertelde me bijvoorbeeld dat als je meer dan 3 dagen ziek bent, dat je dan een bewijs moet hebben van de dokter.

Toen ik daar klaar was, ging ik weer naar een gebouw bij de ingang. Daar kreeg ik mijn pasje waarmee ik nu officieel het terrein mee op mag. (Ik had dus inmiddels al 2 dagen illegaal rondgelopen.)

Op het secretariaat van mijn groep, ATLAS, kreeg ik een formulier in mijn handen gedrukt. Ze zorgde er ook voor dat mijn begeleider Alexey Dudarev mij op kwam halen. Samen met hem heb ik het administratie formulier ingevuld, zo goed als mogelijk. Maandag zouden we de laatste gegevens invullen. Na een beetje kletsen, kreeg ik ook nog wat leesvoer mee. Om precies te zijn 1098 pagina’s over het de detector ATLAS. Ik heb niet durven vragen voor wanneer ik het moest hebben door genomen.

Nadat ik nog op diverse (soms ook dezelfde) plekken was geweest had ik al een hoop gedaan. Ik sloot de eerste werkdag af met een uurtje veiligheidscursus. Iedereen die op CERN rondliep, moest dit volgen.

Op maandagmorgen was het half 11 toen ik eindelijk het formulier voor het groepssecretariaat compleet had ingevuld. Helemaal aan de andere kant van CERN lag het gebouwtje waar Alexey werkt en waar ook ik een bureau kreeg aangewezen. Michael Jeckel, heeft me de 2 uur erna aan iedereen voorgesteld en nog tig dingen voor me geregeld, waaronder een fiets en een sleutel van mijn kantoortje.

Op de derde dag regelde ik de laatste dingetjes die nog moesten gebeuren. Ik heb nog 2 extra veiligheidscursussen gevolgd, waarmee ik toegang krijg tot de LHC en de ATLAS. Om 5 uur had ik nog een bespreking met Alexey en Herman ten Kate (projectleider van de magnet system ploeg) wat nou precies mijn opdracht zou zijn. Ik ga een simulatie maken van de spanningen die over de spoelen komen te staan wanneer de stroom van het systeem wordt gehaald. Er zijn metingen gedaan waar een raar verschijnsel uit kwam. Ik ga zoeken naar een verklaring ! De (waarschijnlijk) uiteindelijke opdrachtsbeschrijving staat in het volgende bericht.

Op de vrijdag (6e werkdag alweer) fietste ik naar mijn kantoortje, toen de weg versperd werd door een paar hekken met linten. Ik zag wel een security iemand een eindje verderop lopen, maar ik ging gewoon via de stoep naar het kantoortje. Toen ik naar binnen wilde lopen, hing er een briefje dat het gebouw geëvacueerd werd van half 10 tot 10 uur om een gevaarte van 150 ton en 10 meter hoog te vervoeren. Ik liep toch ook maar weer naar binnen (het was gewoon half 9), maar daar trof ik niemand aan. Toen ben ik toch maar even terug naar het hostel gegaan.

Ik had nog wat dingen gedaan en om 10 was ik weer bij mijn kantoortje en zoals eigenlijk verwacht waren ze nog bezig. Het was toch wel degelijk nogal een gevaarte. De wagen met het ding werd getrokken én geduwd, en had ongeveer 8 x 12 = 96 banden. Het had geen tempo, maar ja, je wil natuurlijk ook niet omkantelen met zo’n ding. Dat was waarschijnlijk ook de rede dat we geëvacueerd waren. Later had ik eens opgezocht wat het was en het was een deel van de muondetector van de ATLAS.


Alexey is, denk ik, een goede begeleider en ook slim. Hij doet er niet moeilijk over wanneer ik het heb over vrije dagen. Voor ik mijn vraag ook maar af kon maken, zei hij al dat ik dat gewoon moest doen. Op mijn opmerking dat ik Frans en (eventuele) natuurkunde lessen wilde gaan volgen, zei hij dat ik dat zeker moest doen. Iedereen was bij CERN om te leren. Er werden bijna elke dag lezingen gehouden, daar kon ik gewoon geregeld (zonder te vragen) eens gaan kijken.

Ik ben al druk bezig met de opdracht en stukje bij beetje leer ik hoe het elektrische circuit in de ATLAS reageert. Ik mis nog een beetje de gedrevenheid, zoals de anderen die hebben (soms werken er mensen van 8.00 tot 18.00). Ik weet zeker dat als ik over een tijdje dieper in de opdracht zit en wanneer ik in de tunnel (bij de LHC) en in de cavern (bij de ATLAS) ben geweest, dat het dan allemaal nog veel leuker is. Bijzonders zal het altijd wel blijven.