Vakantiedagboek Nieuw Zeeland

Ik ga proberen (Of het lukt, is natuurlijk de vraag.) om van elk deel van de vakantie in elk land een stukje te gaan schrijven en hier neer te zetten. Zo zie hieronder, een samenvatting van mijn reisdagboek tijdens de reis door Nieuw Zeeland. Kleine toelichting: de datum, tijd en locatie genoemd is van het moment waarop ik het stuk schreef.

07-09-’08 23.25: vlucht London-Bangkok
Alles is goed gegaan. Zelfs de auto konden we zomaar ongestraft voor de deur laten staan, zover ik weet. Ik was toch wel erg zenuwachtig en daarom at ik tot nu ook maar bijster weinig. Toch heb ik geen honger (meer), het is dan ook zowat middernacht.

Van te voren, thuis, ging ook alles goed. Zoals altijd (Wie wil mij tegenspreken?) zijn de laatste 2 uur altijd eventjes stressen. Maar na diverse e-mails en SMS’jes, was het moment daar...

Naar mate de reis vorderde, werden ook de vliegtuigen groter! Verder: nog steeds redelijk wat Nederlanders, lege stoelen, geuren (WC, eten), overlevingspakket (kussen, deken, koptelefoon, slaapsetje) en spelcomputer-telefoon-tv-radio-afstandbediening.

Tijd voor een dutje, voor zover mogelijk...

11-09-’08 17.35: Hahei
Vanmorgen vertrokken Yann en ik om 7.30 met een minibus op onze reis door het North Island. We pikten wat mensen op, stopten voor boodschappen, eten en bezienswaardigheden.

Eenmaal in Hahei aangekomen, pakten we onze spullen om alles klaar te maken en eindelijk te lunchen. We werden afgezet op de berg en we liepen via geasfalteerde bospaadjes naar beneden, naar de Cathedral Cove. Wat opvalt aan het land is toch wel de natuur: de heuvels, de bomen, de varens, het strand en natuurlijk de blauwe zee. Het blijft me verbazen hoe mooi blauw die telkens is.

Toen ik trouwens in Auckland aankwam (09-09-’08 14.30) waren er serieus te veel controles. Natuurlijk de douane, maar ook ééntje waar ik gevraagd werd of ik hiking boots had en nog één waar al mijn bagage nog eens gescand werd. Verrassend genoeg was ik wel binnen 15 minuten buiten, waar Yann na 5 minuten al aan kwam lopen.

Later die dag en ook de dag erna liepen we rond in Auckland en hadden we veel gezien. Gelijk kon ik genieten van de stad met het water. Op dit moment zijn we dus op een soort camping en we gaan bijna barbecueen. Het geheel doet erg kamp-achtig aan, maar daarmee is het ook erg gezellig.

13-09-’08 21.25: Uncle Boy’s Place
Om verder te gaan waar ik gebleven was...

We hadden het al (te) koud, maar op de Hot Water Beach moesten we ook nog onze sokken en schoenen uitdoen om een beekje te doorkruisen. Nadat we tot aan onze knieen nat waren, gingen we op zoek naar een hot spot. Hoe? Ga een beetje bij het water staan wroeten met je voeten, totdat je er tot je enkels in staat. Kun je het na 3 seconden niet meer uithouden (lees: verbranden je voeten?)? Hot spot gevonden!

We vonden geen geweldige grote spot, waar we in konden zwemmen, dus gingen we na een uur terug. Inmiddels waren we tot en met de bovenbenen nat, want de zee blijft onvoorspelbaar, zeker in het donker. Terug bij de bus hadden we de steenkoude beek weer doorkruist en tot in mijn bed kreeg ik het niet meer warm.

Vandaag gingen we naar Waitomo. Daar bezochten we 2 grotten. In de Aranui grot zagen we een heleboel druipstenen (stalagmieten, stalactieten en pilaren/kolommen). In de tweede Glow worms Cave kregen we een geweldige show te zien van zeker duizenden wormpjes. Elk wormpje zorgde voor een klein lichtpuntje en samen zorgden ze voor een adembenemend gezicht.

15-09-’08 18.35: Parc Travellers’ Lodge
Gisteren hadden we in Rotorua een bezoek gebracht aan een geothermaal park. Het water in de plasjes kookte er door de warmte van binnenuit de Aarde. Daarna gingen we Zorben! Korte uitleg: een grote opblaasbare bal, waar je kunt gaan zitten/half staan en dan de berg af. Wilden we dat? Natuurlijk wilden we dat. Later, kletsnat van het water in de bal (anders zou het lang niet zo gladjes verlopen), hadden we nog tijd voor een bezoek aan de Hot Water Pool. Dat sloegen we natuurlijk niet af.

Daarna bezochten we Taupo, de plek waar je de hoogste en goedkoopste skydive kon maken. Ik had even bedenktijd nodig, maar ook dit aanbod kon ik niet overslaan, vond ik. Terwijl Yann bepaalde angsten heeft moeten doorstaan, sprong ik op 15.000 feet (= 4320 meter) uit het vliegtuig.

Het was even schrikken, want ik was en beetje verkouden, waardoor mijn oren gelijk de eerste seconden potdicht zaten. Na die eerste seconden, kon ik me geruststellen en genoot ik van de 1,5 minuut vrije val. We hadden zo’n geluk, want de we konden mijlenver weg kijken. De bergen, het water, de dorpjes, ook dit was adembenemend! De landing na 5 minuten van vliegen ging ook goed. Ik zou het weer zo wéér doen.

Ook vandaag was noemenswaardig. Vandaag gingen we naar het Tangariro National Parc. Daar vlogen we voor nog geen 100 euro vlogen we ruim een half uur over het deel van het park, waar we uitkeken over de bergen en vulkanen in het gebied (waaronder Mount Doom van Lord of the Rings).

18-09-’08 21.25: Auckland
Ik heb zonet mijn dagboek en deze samenvatting bijgewerkt. Ik hoop dat het niet het een te lang en vervelend stuk was om te lezen. Al was het natuurlijk aan jezelf of het helemaal las of niet, maar oké.

Vandaag zijn we nog op Rangitoto Island geweest. Een nog steeds (niet al te) actieve vulkaan. De natuur was best apart, maar heel mooi. We liepen echt over het gesteente afkomstig van de vulkaan. Morgen gaan we naar Waiheke Island, een eiland met heel veel stranden, zover ik weet.

Over het weer zul je nooit wijs worden hier. Om vandaag als voorbeeld te nemen, de zon schijnt en binnen 1 minuut kan het regenen. De meestal ook nog best grote bui is nog niet opgehouden, of de zon schijnt alweer en je zou zo in je T-shirt kunnen lopen. Echt gewoon te wisselvallig voor woorden.

Als laatste stuur ik nog 3 foto’s van de afgelopen dagen. De eerste als bewijs dat ik echt die skydive gedaan heb. Een andere laat zien hoe de skyline van Auckland eruit ziet (gezien vanaf het strand van Rangitoto Island) en de laatste geeft hopelijk een mooie indruk van de natuur in het North Island.

Tot snel allemaal !

Groetjes, Martijn