De zoektocht naar een appartement

Na al die negativiteit is het tijd voor positief nieuws! Zoals jullie waarschijnlijk nu wel weten heb ik een eigen appartement (lees: studio) gevonden. Dat ging achteraf gezien eigenlijk best makkelijk.

Dinsdag, de dag dat ik arriveerde in het hostel, wist ik al snel dat ik wat voor mezelf wilde hebben. Ik had nog een hele dag voor me, dus ben ik snel op pad gegaan. Bij de vastgoedbureaus vertelden ze me dat ik inderdaad eerst een appartement moest inspecteren voor ik in aanmerking kon komen als huurder. Wel logisch, ik wil net zo goed weten waar ik kom te zitten. Vaak hebben de bureaus een foldertje staan met alle beschikbare kamers, appartementen en huizen. Alle informatie is daar, in principe. Uiteindelijk heb ik toch ook de websites afgestruind, omdat ze daar een lijst van alle bezichtigingen bijhouden. Die liep ik dus elke dag na, al had ik dit pas na een paar dagen door.

Gelijk de dag erna had ik mijn eerste bezichtiging van een appartement wat een klein vies hok met vrijwel geen apparatuur bleek te zijn. Die prijscategorie viel dus af! Daarbij, het was niet gemeubileerd. De dag daarna (donderdag) had ik weer twee inspecties. Ik werd er al snel makkelijker in die bezichtigingen. Ze waren redelijk tot goed, maar ook deze waren allemaal niet gemeubileerd. Ik hield toen deze opties nog open, maar al snel bedacht ik me dat gemeubileerd toch wel handig zou zijn. Meubels zijn wel te huren, maar daarbij moet je dan ook nog kookgerei regelen/kopen. Uiteindelijk ben je dan toch weer duur uit.

Bij het laatste appartement van die dag was de ‘agent’ een meisje die niet ouder kon zijn dan mij. Sterker nog, als je zou zeggen dat ze 18 was, dan geloof ik het zo. Ze was ook niet altijd even professioneel. Het toppunt was toen ze me vroeg mee te gaan laserschieten die avond met een paar vriendinnen. Ik heb dat verzoek maar vriendelijk afgeslagen. (Zie je het al voor je? Een stel joelende meiden van 20, of zo.)

Vrijdags waren geen inspecties, maar ik wilde zo langzamerhand wel een besluit gaan nemen. Die zaterdag waren er veel inspecties en het eerste appartement beviel me gelijk. Het was goed en volledig gemeubileerd. Ook de prijs vond ik goed, want het zat redelijk onder mijn (weliswaar bijgestelde) maximum. Bij de bezichtiging was er ook een Aziatisch stel. Het meisje vroeg wat ik er van vond en ik zei dat ik heb goed vond. Daarop reageerde ze en zei dat ze nog naar veel meer appartementen gingen kijken. Ze eindigde met “Take it! Take it!”. Ik moest er mee lachen, zo spontaan, maar ik heb het wel gedaan! Wat ook hielp was dat de medewerkers van het vastgoedbureau erg behulpzaam waren. (Dat heb ik ook anders meegemaakt.) Ik ben niet meer naar de andere bezichtiging gegaan. Die middag nog heb ik vrijwel alles geregeld. ’s Maandags kreeg ik uitsluitsel dat de aanvraag was goed gekeurd door de verhuurder en werd het geld overgemaakt. Het duurde 4 dagen (vrijdag) voordat het geld aankwam, maar gelijk daarna ben ik alle papieren gaan tekenen en was ik een blije huurder!

Ik heb gelijk mijn spullen gepakt en heb me geïnstalleerd. Ik vulde de conditie- en inventarisatie lijst in, toen bleek dat de DVD weg was. Ook vond ik toch wel veel haren overal. Dat heb ik gemeld en is allemaal opgelost. Ik ben erg blij dat ik nu eindelijk mijn eigen ding kan doen. Ik zit ook lekker dicht bij het openbaar vervoer. Ik loop in 10 minuten naar het dichtstbijzijnde metro station (Museum), hoef vaak nauwelijks te wachten en binnen 10 minuten kom ik alweer aan waar ik moet zijn (Redfern, twee stations verder). Dan is het nog maar een paar minuten lopen naar school. Normaal gesproken ben ik dus binnen 25 minuten op school. Dat is wel wat anders dan de anderhalf uur Maasbree-Nijmegen. Daarbij steek ik elke morgen door het Hyde park op weg naar het station en dat is helemaal geen straf!

Ik heb foto’s van mijn appartement geupload naar Facebook. Hier vind je nog een foto genomen op mijn route naar het station. Ik blijf het moeilijk vinden binnen een A4’tje te blijven, maar ik blijf het proberen. Er is nog genoeg te vertellen, maar dat is voor de volgende keer. Dan zal ik eindelijk ook wat vertellen over Sydney zelf!