Vakantiedagboek Vietnam
Door: Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
08 Oktober 2008 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Mijn laatste halte van deze gigantische reis, voor mijn doen althans. Hieronder staat weer een samenvatting uit mijn reisdagboek over Vietnam. Het is nu ik dit post woensdag 8 oktober 2008, 9.30 uur in Ho Chi Minh City. We hebben nog een hele reis te gaan, maar morgen (de 9e) kom ik rond 11.00 aan in Nederland. Veel leesplezier en tot mijn volgende avontuur...
02-10-’08 13.30: Vlucht Singapore – Ho Chi Minh City
Zo vriendelijk als ze in Sydney waren, zo moeilijk ging het nu. Voor de eerste keer mocht de handbagage echt maar 7 kilo wegen. Mijn koffertje dat ik altijd als handbagage heb, ging dus niet mee naar Vietnam en bleef voor een weekje op het vliegveld. Verder ging alles goed. Hopelijk is het hotel in Vietnam beter dan die in Singapore, al leef ik nog steeds, dus dat zal allemaal wel goed komen.
05-10-’08 10.20: Coco Beach
Eenmaal op het vliegveld van Vietnam aangekomen stond de familie (van een vriendin van Yann, Han) ons al op te wachten. We gingen met de taxi naar het hotel, maar het koffer moest haast op schoot.
Die avond aten Yann en ik bij de familie, deden we boodschappen, brachten we een klein bezoekje aan de gamehal en gingen we ergens wat drinken met nog wat spelletjes. Die laatste dingen hebben we met een kleine groep meiden gedaan. Tegen het eind van de avond was er al 2 keer gezegd dat ik ‘handsome’ was en had ik ook tot 2 keer toe schans ! Het toppunt was misschien wel dat de vader van de familie mij op Ronaldo vond lijken. Dat gaat toch wel ver, of niet?
De volgende dag moest ik eraan geloven. We gingen achterop de scooter door het verkeer (zeer noemenswaardig) naar een markt en naar 2 pagode’s. Ik heb een poging gewaagd de (on)geschreven regels van het verkeer samen te vatten:
1. Al het verkeer (auto’s en motors) in de stad mag 50, maar 40 is het maximaal haalbare.
2. Al het verkeer (auto’s en óók de motors) buiten de stad rijdt 80.
3. Het maximale laadvermogen van een motor is onbeperkt.
4. Een helm is verplicht, maar een mondkapje is populair.
5. Rijdt aan de rechterkant, maar aan de linkse kant mag ook.
6. Is het druk, misschien dat de stoep uitkomst bied.
7. Zowel links als rechts inhalen (eventueel via vluchtstrook / fietspad) is mogelijk.
8. Oversteken: maakt niet uit waar, als je maar rustig aan doet.
9. Stop voor rood, al wordt de laatste seconde van oranje ook nog wel eens gerespecteerd.
10. Toeter indien:
a. Je voorrang hebt, maar niet denkt die te krijgen.
b. Je voorrang denkt te hebben, maar niet denkt die te krijgen.
c. Je geen voorrang hebt, maar toch wilt krijgen.
d. En natuurlijk, wanneer je denkt dat anderen je niet zien of horen aankomen.
Mocht dit niet duidelijk genoeg zijn, dan heb ik ook wat meer verduidelijkend beeldmateriaal.
Gisteren hadden we een tripje naar Phan Thiet. We zagen de Cham Tower en de rode zandduinen, waar je kinderen een ‘kleinigheidje’ geeft om met een stuk zeil de duinen af te roetsjen.
Yann compleet onder het zand gingen we naar het resort. Een écht resort met een welkomstdrankje, iemand die de koffers (was er maar één kleintje) draagt, palmbomen, zwembad en strand. Zo zit ik dus nu aan het strand te genieten !
08-10-’08 9.15: Hotel 46
We hebben vrijwel alles gepakt. Om 14.20 hebben we het vliegtuig van Vietnam naar Singapore. Daar hebben we ruim de tijd (iets van 7 uur) en dan vliegen we richting thuis.
Vietnam was heel apart. Het had bij mij wat tijd nodig, maar hoe langer ik hier ben, hoe leuker ik het lijk te vinden. Of ik terug kom, we zullen zien. Als het aan de mensen hier ligt, komen we zeker snel terug.
In het eerste opzicht lijkt het verkeer bijvoorbeeld chaotisch, maar ik heb maar 1 lichte aanrijding gezien. Ook is de straat vies, daar kan ik weinig tegen inbrengen, maar toch valt het ook wel mee (zolang het maar niet regent...). We kunnen het water niet drinken, dus in een bar is er maar bar weinig wat je kan bestellen. Maar al met al is het allemaal te overleven.
Ook de familie die zowel hebben gedaan voor ons is geweldig. Ik lust niet zoveel vis, dus elke keer dat ze dat aten, hadden ze voor een extra alternatief gemaakt. Ook toen ik teveel last had van mijn kiezen, zorgden ze dat ze een lekker soepje hadden dat makkelijk te eten was. Van de vele keren dat we de taxi pakten, is het gros betaald door de moeder, opa en kinderen.
Ik heb gisteren een uur wakker gelegen, in goede zin denk ik, want we gaan naar huis. Het was een hele grote reis en hopelijk kan ik alles nog herinneren voor een lange tijd en kan ik er iedereen ook nog alles over vertellen.
Tot in Nederland !
Eindstand:
* Aanrijdingen: 0 (Yann: 1)
* Beten: 3
* Bezochte landen: 4
* Dagen: 33
* Diarree: 1
* Filmpjes: 43
* Foto’s: 1075 (zonder degelijk filter) + 98 (gekocht)
* Paracetamol: 3
* Vakantiedagboek: half schrift
02-10-’08 13.30: Vlucht Singapore – Ho Chi Minh City
Zo vriendelijk als ze in Sydney waren, zo moeilijk ging het nu. Voor de eerste keer mocht de handbagage echt maar 7 kilo wegen. Mijn koffertje dat ik altijd als handbagage heb, ging dus niet mee naar Vietnam en bleef voor een weekje op het vliegveld. Verder ging alles goed. Hopelijk is het hotel in Vietnam beter dan die in Singapore, al leef ik nog steeds, dus dat zal allemaal wel goed komen.
05-10-’08 10.20: Coco Beach
Eenmaal op het vliegveld van Vietnam aangekomen stond de familie (van een vriendin van Yann, Han) ons al op te wachten. We gingen met de taxi naar het hotel, maar het koffer moest haast op schoot.
Die avond aten Yann en ik bij de familie, deden we boodschappen, brachten we een klein bezoekje aan de gamehal en gingen we ergens wat drinken met nog wat spelletjes. Die laatste dingen hebben we met een kleine groep meiden gedaan. Tegen het eind van de avond was er al 2 keer gezegd dat ik ‘handsome’ was en had ik ook tot 2 keer toe schans ! Het toppunt was misschien wel dat de vader van de familie mij op Ronaldo vond lijken. Dat gaat toch wel ver, of niet?
De volgende dag moest ik eraan geloven. We gingen achterop de scooter door het verkeer (zeer noemenswaardig) naar een markt en naar 2 pagode’s. Ik heb een poging gewaagd de (on)geschreven regels van het verkeer samen te vatten:
1. Al het verkeer (auto’s en motors) in de stad mag 50, maar 40 is het maximaal haalbare.
2. Al het verkeer (auto’s en óók de motors) buiten de stad rijdt 80.
3. Het maximale laadvermogen van een motor is onbeperkt.
4. Een helm is verplicht, maar een mondkapje is populair.
5. Rijdt aan de rechterkant, maar aan de linkse kant mag ook.
6. Is het druk, misschien dat de stoep uitkomst bied.
7. Zowel links als rechts inhalen (eventueel via vluchtstrook / fietspad) is mogelijk.
8. Oversteken: maakt niet uit waar, als je maar rustig aan doet.
9. Stop voor rood, al wordt de laatste seconde van oranje ook nog wel eens gerespecteerd.
10. Toeter indien:
a. Je voorrang hebt, maar niet denkt die te krijgen.
b. Je voorrang denkt te hebben, maar niet denkt die te krijgen.
c. Je geen voorrang hebt, maar toch wilt krijgen.
d. En natuurlijk, wanneer je denkt dat anderen je niet zien of horen aankomen.
Mocht dit niet duidelijk genoeg zijn, dan heb ik ook wat meer verduidelijkend beeldmateriaal.
Gisteren hadden we een tripje naar Phan Thiet. We zagen de Cham Tower en de rode zandduinen, waar je kinderen een ‘kleinigheidje’ geeft om met een stuk zeil de duinen af te roetsjen.
Yann compleet onder het zand gingen we naar het resort. Een écht resort met een welkomstdrankje, iemand die de koffers (was er maar één kleintje) draagt, palmbomen, zwembad en strand. Zo zit ik dus nu aan het strand te genieten !
08-10-’08 9.15: Hotel 46
We hebben vrijwel alles gepakt. Om 14.20 hebben we het vliegtuig van Vietnam naar Singapore. Daar hebben we ruim de tijd (iets van 7 uur) en dan vliegen we richting thuis.
Vietnam was heel apart. Het had bij mij wat tijd nodig, maar hoe langer ik hier ben, hoe leuker ik het lijk te vinden. Of ik terug kom, we zullen zien. Als het aan de mensen hier ligt, komen we zeker snel terug.
In het eerste opzicht lijkt het verkeer bijvoorbeeld chaotisch, maar ik heb maar 1 lichte aanrijding gezien. Ook is de straat vies, daar kan ik weinig tegen inbrengen, maar toch valt het ook wel mee (zolang het maar niet regent...). We kunnen het water niet drinken, dus in een bar is er maar bar weinig wat je kan bestellen. Maar al met al is het allemaal te overleven.
Ook de familie die zowel hebben gedaan voor ons is geweldig. Ik lust niet zoveel vis, dus elke keer dat ze dat aten, hadden ze voor een extra alternatief gemaakt. Ook toen ik teveel last had van mijn kiezen, zorgden ze dat ze een lekker soepje hadden dat makkelijk te eten was. Van de vele keren dat we de taxi pakten, is het gros betaald door de moeder, opa en kinderen.
Ik heb gisteren een uur wakker gelegen, in goede zin denk ik, want we gaan naar huis. Het was een hele grote reis en hopelijk kan ik alles nog herinneren voor een lange tijd en kan ik er iedereen ook nog alles over vertellen.
Tot in Nederland !
Eindstand:
* Aanrijdingen: 0 (Yann: 1)
* Beten: 3
* Bezochte landen: 4
* Dagen: 33
* Diarree: 1
* Filmpjes: 43
* Foto’s: 1075 (zonder degelijk filter) + 98 (gekocht)
* Paracetamol: 3
* Vakantiedagboek: half schrift
-
08 Oktober 2008 - 09:10
Marloes:
Proficiat met het overleven van Oceanie en Zuid-Oost Azie!
Snuif je vor mij ook wat schoon ruikende lucht op, als je weer in Nederland bent?
Goede reis! -
09 Oktober 2008 - 06:58
Merijn:
Hey Martijn,
Het overzicht is bijna net zo als dat van Bridget Jones er ontbreken alleen de aantal gewonnen en verloren kilo's bij :P.
Tot snel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
