Lijstje activiteiten (met Nederlands tintje)

Ik heb inmiddels al aardig wat dingen gedaan. Vandaag dus een degelijke opsomming van een paar bezienswaardigheden die ik gezien heb en dingen die ik gedaan heb. Achteraf heb ik toch al wel aardig wat dingen gezien en gedaan. Ga er maar eens goed voor zitten, zou ik zeggen.

Alweer 3 weken geleden ben ik met Anthony, Alejandro en nog twee Chileense vrienden van Alejandro naar het Royal National Park geweest (ruim een halfuur rijden). We zijn eerst een stuk gaan wandelen door de bossen. Anthony waarschuwde dat we een beetje op moesten letten dat we niet op iets gingen staan, zoals een spin of slang. Fijn! Met in je achterhoofd dat niemand bereik heeft… Na eigenlijk maar een korte wandeling zijn we gaan barbecueën. Helaas begon het al snel te regenen, maar gesmaakt heeft het zeker. Uiteindelijk zijn we na enkele uurtjes toch maar weer terug naar Sydney gegaan. Daar hebben we een heerlijk ijs gehad (ja, in de stromende regen) en zijn we nog even de kroeg in gedoken. Het was een erg gezellige dag, ondanks dat het weer niet mee hielp (of juist wel). Nog wel leuk om te vertellen was dat een van de jongens Hoogma met zijn achternaam heet. Zijn voorouders kwamen uit Friesland en zijn dus naar Chili geëmigreerd. Nu is hij helemaal weg van Sydney en woont hij hier. Wie weet waar hij over een paar jaar weer zit. Eerder zag ik ook al een stel op TV dat Van Straten heette, klinkt ook wel verdacht, vind je niet?

Deze maand was er ook het Sydney Festival. Gedurende deze weken was er een mega rubberen eend in Darling Harbour te vinden. De kunstenaar is Florentijn Hofman. En ja, hij is Nederlands. Het badeendje is vijf verdiepingen (iets van 15 meter) hoog en breed. Mijn boekje vertelde dat, volgens de kunstenaar, de eend niet discrimineert, het roept geen politieke associaties op en het biedt het publiek een nieuw perspectief op publieke ruimtes. Hij wil mensen verbazen, meer niet. Hoewel ik het niet helemaal volg, snap ik dat het een universeel ding is en ook geen symbool. Leuk en schattig is hij in ieder geval !

Verder ben ik naar het concert geweest dat was genaamd So Frenchy So Chic. Het werd gehouden in het mooie (oude?) stadhuis van Sydney en ze noemden het Paradiso. Ja ja, vernoemd naar “het iconische rock podium” in Amsterdam. Eigenlijk waren het enkele kleine concertjes. De belangrijkste artiesten waren Mélanie Pain en Nadéah. Het concert werd omschreven als “A night of ultra sassy French chic” (sassy is zoiets als brutaal). Ze hadden helemaal gelijk en ik heb genoten met volle teugen ! Waar Mélanie vooral leuke popachtige (denk ik) liedjes had, gingen bij Nadéah de remmen los. Compleet met de haren los, in een sexy jurkje en flirtend met de bewaking. De combinatie zorgde voor een erg leuke, verrassende avond.

Vorige week was het zaterdags Australia Day, 26 januari. De voorafgaande vrijdagavond was Australia Eve. Vrienden van Anthony uit Melbourne organiseerden een feestje in Sydney. We waren al gelijk om 22:00 aanwezig, maar het duurde lang voor er meer mensen kwamen, net zoals dat in Nederland ook vaak het geval is. Het feestje werd voor het eerst hier gehouden, maar uiteindelijk was het rond 12 a 1 uur goed druk. Het uitgaan was leuk en ik heb veel bijzondere dingen en mensen gezien. Alleen de details zal ik maar niet hier vermelden.

Zaterdag erna was het dus Australia Day en die avond zijn Anthony en ik naar Symphony in the Domain geweest. Dit concert was tevens deel van het Sydney Festival, wat toen ten einde liep. Het concert bestond uit muziek van Rossini, Bach, Purcell, Khachaturian en Elgar. Ik geef toe dat ik er maar weinig herkende… Eigenlijk weet ik er maar bar weinig vanaf. Alle muziekstukken hadden gemeen dat ze gebruikt waren in films. Ze werden gespeeld door de Sydney Symphony onder leiding van (Ja hoor… daar is ie weer !) André de Ridder. Het was een heerlijke avond met muziek en veel gezelligheid. Tijdens het laatste stuk werd er ook nog eens vuurwerk aan toegevoegd. Geweldig, die muziek en dan dat mooie knallende vuurwerk. Het is ongelofelijk hoeveel vuurwerk ik al wel niet gezien heb in zo’n korte tijd. Blijkbaar vinden ze vuurwerk hier ook heel erg mooi.

Op Australia Day wordt gevierd dat de eerste vloot van Groot-Brittannië Sydney bereikte in 1788. Op deze dag gaat het erom dat je blij bent met Australië, al kijken de Aboriginals daar dus een tikkeltje anders tegenaan. Er waren veel festiviteiten en iedereen gaat leuke dingen doen. Het is vergelijkbaar met Koninginnedag in Nederland. De maandag daaropvolgend zette ik mijn eerste stap buiten de deur, toen het me meteen opviel hoe rustig de stad was. Verdacht rustig. Nauwelijks auto’s. Vrijwel geen mensen in pak lopend door het park op weg naar het centrum. Zelfs de trein richting het centrum die ’s morgens overladen is met mensen, was praktisch leeg. Dit kon geen toeval zijn ! Zodra ik op school aankwam, vertelde het internet mij dus ook dat het een vervangende officiële vrije dag was, omdat Australia Day op een zaterdag viel. Ik heb heerlijk rustig gewerkt en ook Hareth, een Irakees waar ik veel mee samen werk, kwam even later ook gewoon.

Woensdag ben ik met Alejandro nog naar de Pylon Lookout van de Harbour Bridge geweest (bedankt Edwin en Claire !). Het uitzicht over de stad was erg mooi en ook de informatie over de brug was erg interessant. De brug is geopend in 1932 en kostte toentertijd 10 miljoen pond. Op foto’s was te zien welke veiligheidsvoorschriften er (niet) waren. Er zijn uiteindelijk “maar” 16 doden gevallen, waarvan er maar twee kwam door een val van de brug. Een grappig verhaal ging over een man die ook van de brug was gevallen. Maar toen ze hem uit het water visten, bleek hij alleen 2 gebroken ribben te hebben en zijn schoenen waren gespleten, die daardoor omhoog waren geschoten, tot om zijn dijen ! Ik zag het al helemaal voor me.

Hoewel het verhaal al lang genoeg is, moet ik toch nog even vertellen wat ik vandaag gedaan heb. Ik ben met Anthony in Manly geweest. Toen we aankwamen, herkende ik het weer, ik was er dus al eens geweest. Ik denk dat ik Manly mooier vind dan Bondi. Vanuit daar zijn we langs kust naar het zuiden gelopen. De natuur, de rotspartijen, de vergezichten, het was allemaal geweldig. Ook de zeer lokale regen was fascinerend. Ik geloofde er gelijk al niet in en uiteindelijk bleek het gewoon zeewater te zijn. Het water sloeg op de rotsen en door de zeer harde wind werden de druppel hoog de lucht in gewaaid. Heel apart. Voor de rest zal ik de foto’s voor zich laten spreken. Helaas was ik wel de zonnebrand vergeten, heel stom, want nu ben ik zo rood als een kreeft !

Als laatste wil ik nog even zeggen dat mijn opdracht erg goed vordert. Des te dieper ik er in duik, hoe interessanter en leuker het wordt. Van de andere kant begint het nu ook tot me door te dringen dat ik nog maar 4 weken heb om “alles te doen”. Nog even flink doorwerken dus. Ik heb weer foto’s geüpload op Facebook, waarvan ook enkele hier en er komen er vast nog meer. Tot het volgende bericht !